Het kan u bijna niet ontgaan zijn dat er sinds een paar maanden een nieuwe kreet onze beschaving is binnengedrongen: doeslief. Er is al veel over geschreven en de meningen over deze campagne van SIRE lopen uiteen, want dit zou toch niet nodig moeten zijn...
Helaas blijkt het wel degelijk nodig om elkaar op een vriendelijke manier te wijzen op onvriendelijk gedrag. We kennen allemaal situaties waarop het heel hard nodig is te reageren met Doeslief, al zijn er ook momenten die meer gebaat zijn met doesnormaal. Ik wil hier pleiten voor een derde variant: doesrespectvol!
Ik kom in mijn werk veel situaties tegen die geen liefs of normaals behoeven, maar respect.
Respect voor een mens, wiens leven geëindigd is en door geliefden naar de laatste rustplaats wordt gebracht. Neem je daar je pet voor af of komt dat niet eens in je op? Geef je een rouwstoet voorrang, of glip je er nog net even voorlangs? En als je familie achter een rouwauto ziet lopen, ga je er dan met een rotvaart omheen of kun je het geduld (lees respect!) opbrengen om er netjes achter te blijven?
Als uitvaartbegeleidster kom ik verschillende situaties tegen waarbij respect een cruciale rol speelt. Als er binnen een familie al jaren ruzie is, is lief doen geen argument om het samen tot een goed eind te brengen. Respect voor de overledene daarentegen kan in zo’n geval de bindende factor zijn voor een mooi afscheid.
Ook als respect een minder cruciale rol speelt, kan het gebrek daaraan een grote ergernis zijn voor families. Het gebeurt regelmatig dat ik in het crematorium, zelfs met een microfoon, niet boven het gekakel uitkom om de wachtenden naar binnen te nodigen. Als de familie al binnen is, zit er maar één deur tussen. Dan klinkt dat niet fijn voor mensen die vol verdriet wachten op wat komen gaat. Nog erger is het als die kakelde menigte dan ook nog luidruchtig naar binnen komt en, na een aanmanend ssst van mijn kant, gewoon doorgaat als ze al zitten. Doeslief helpt dan niet, op zo’n moment is het tijd voor doesrespectvol!
