Toen mijn oudste dochter twee jaar oud was, wilde ze alles zelf doen. Daar staan peuters om bekend, maar die van mij wilde echt álles zelf doen. Oók het toilet schoonmaken…
Het gevolg van deze zelfstandigheid was dat overal waar we op visite gingen, mevrouwtje linea recta naar het toilet liep en de wc-pot begon te schrobben. U begrijpt dat hierbij enige begeleiding nodig was. Nu is ‘zelf doen’ niet alleen voor kleine kinderen, we worden tegenwoordig allemaal gestimuleerd om veel zaken zelf te doen, en op zich is daar niets mis mee. Maar gaat het om een uitvaart, dan is ook daarbij begeleiding geen overbodige luxe. Laatst las ik een stuk in de krant van iemand die er zijn doe-het-zelf-ervaringen deelde. Goed en knap natuurlijk, maar het wil niet zeggen dat iedereen zich daardoor moet laten aansporen om het ook zelf te doen. Hoewel het organiseren van een eenvoudige uitvaart niet erg ingewikkeld is, zijn het juist de emoties die het moeilijk en zwaar maken. Veel mensen kunnen niet meer helder denken na het verlies van een geliefde. Ineens vergeten ze alledaagse dingen en laten ze het nemen van beslissingen over aan de mensen om hun heen. Wat is het dan fi jn om iemand te hebben die je begeleidt in alle zaken die geregeld moeten worden. Iemand die de weg kent in uitvaartland, je van advies kan voorzien en je kan helpen om het afscheid vorm te geven. Het is niet onze taak om u alles uit handen te nemen - tenzij u dat wenst - maar juist om nabestaanden te betrekken bij het afscheid. Wilt u toch het meeste zelf doen, dan kan dat uiteraard, wij zorgen dan voor passende begeleiding. Afscheid nemen kan maar één keer, dus laat u vooral begeleiden, al is het maar langs de zijlijn. Dat gold ook voor mijn dochter: zelf de wc schoonmaken is prima, maar dan wel in ons eigen huis. En ik keek mee.
